Jest tylko jeden sposób nauki. Poprzez działanie.
Paulo Coelho
Magister teologii. Ukończyła specjalizację katechetyczno-pedagogiczną na Papieskim Wydziale Teologicznym w Warszawie. Studentka studiów podyplomowych w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Łodzi, kierunek „terapia pedagogiczna z elementami logopedii”, oraz z zakresu surdopedagogiki w Koninie. Nauczycielka katechetka, obecnie w szkole podstawowej. Nauczyciel dyplomowany z trzydziestotrzyletnim stażem pracy.
Jest tylko jeden sposób nauki. Poprzez działanie.
Paulo Coelho
Początek nowego roku szkolnego to ważny moment dla naszych uczniów oraz nauczycieli, którzy chcieliby stworzyć w klasie dobrą atmosferę. Nie dotyczy to wyłącznie nowych klas, ale również grup już istniejących, które będą działać po długiej wakacyjnej przerwie. Nowy rok szkolny to czas trudny, a zarazem czas wszelkich oczekiwań i wyzwań.
"Nie takie ważne, żeby człowiek dużo wiedział, ale żeby dobrze wiedział, nie żeby umiał na pamięć, a żeby rozumiał, nie żeby go wszystko trochę obchodziło, a żeby go coś naprawdę zajmowało”.
Janusz Korczak
Jak poruszyć młodzież? Jakim językiem mówić, żeby do nich dotrzeć? Wiek nastoletni to często czas nurtujących pytań oraz poszukiwań, dlatego posługa katechetyczna wśród młodzieży wymaga poszukiwania różnorodnych metod przekazu, bowiem od ich doboru zależy nie tylko przebieg katechezy, ale i przyswajalność jej treści.
Sztuka jest bardzo ważna w życiu i rozwoju każdego dziecka. Uczniowie często sięgają do nieograniczonej fantazji, a wyobraźnia pokazuje ich uczucia i emocje. Stosowanie różnych technik plastycznych na katechezie z dziećmi wpływa na wzrost zainteresowania katechezą, co pobudza naszych uczniów do twórczej ekspresji oraz kreatywnego działania.
Niech wasze śpiewanie przekracza granice! Wiecie, że słowo Anioł oznacza posłany. Wy jesteście na swój sposób posłani, aby szerzyć Bożą radość i przez wasz śpiew ukazywać, że wiara jest mocniejsza niż wątpienie, że nadzieja jest silniejsza niż beznadziejność, że miłość jest mocniejsza niż śmierć.
(Święty Jan Paweł II, Spotkanie z Międzynarodową Federacją Pueri Cantores, Rzym 1993)
Na początku było Słowo i w końcu wraca ono do łask. Biblioterapia – leczenie słowem – staje się coraz bardziej popularna. Coraz częściej też w bibliotekach organizowane są warsztaty biblioterapeutyczne oraz powstają prace naukowe dotyczące tego zagadnienia. W dzisiejszych czasach nie tylko my, dorośli, ale i dzieci, muszą często dostosować się do trudnych zadań oraz szukać skutecznych sposobów radzenia sobie z nimi. Jednym z tych sposobów jest terapia przez literaturę, która uwrażliwia dziecko na dobro oraz piękno, daje wsparcie i umożliwia poznanie własnych motywów działania. Jako katecheci i wychowawcy chcemy, by każde dziecko czuło się bezpiecznie, było pozbawione wszelkich niepokojów i lęków.
Jeśli ktoś chce nauczyć
Johna matematyki, musi
znać matematykę i Johna.
(staroangielskie przysłowie)
Zawsze, ilekroć uśmiechasz się do swojego brata i wyciągasz do niego ręce, jest Boże Narodzenie. Zawsze, kiedy milkniesz, aby wysłuchać, jest Boże Narodzenie. Zawsze, kiedy rozpoznajesz w pokorze, jak bardzo znikome są twoje możliwości i jak wielka jest twoja słabość, jest Boże Narodzenie. Zawsze, ilekroć pozwolisz, by Bóg pokochał innych przez ciebie, Zawsze wtedy jest Boże Narodzenie.
Matka Teresa z Kalkuty
Myśląc o motywacji uczniów lub jej braku, mam na myśli aktywny udział w lekcji, rzetelne odrabianie zadań domowych oraz pożądane zachowanie w szkole, jak również rozwiązywanie wszelkich problemów. Tak więc katechizację w szkole należy traktować jako ważny element misji apostolskiej. Dziś dla wielu dzieci lekcje religii w szkole są jedyną szansą spotkania z Panem Bogiem, a odpowiednie metody mogą wpłynąć na aktywność, czyli skuteczniejsze przyswojenie treści i życie katechizowanych. Jest to bardzo ważne w katechezie szkolnej.
Pracując od wielu lat z młodzieżą, zauważyłam przykre, ale często występujące sytuacje, które ukazują, że uczniowie wstydzą się Boga. Wstydzą się tego, że słuchają na lekcjach religii. Wstydzą się przyznać wśród kolegów, że kochają Jezusa. Wstydzą się pójść do kościoła czy modlić. U młodych ludzi, to często burzliwy czas i niekiedy przełomowy w stosunku do wiary.
