Terapeutyczne znaczenie śpiewu w katechezie

Każdy nauczyciel, który jest zatroskany o dobro swojego ucznia, jest zobowiązany do ciągłego wzbogacenia własnego warsztatu pracy, tak by przekaz treści był coraz bardziej atrakcyjny, a zarazem skuteczny.
W katechezie szkolnej czuje się pewien niedosyt odpowiedniego celebrowania słowa, gdyż sam przekaz treści, często zawężony jest do metod podających i bywa mało owocny. Elementy głosowe i muzyczne w dydaktyce odgrywają zatem podwójną rolę, wprowadzają w proces nauczania głos spoza klasy, czyli np. nagraną wypowiedź, oraz umożliwiają włączenie muzyki jako elementu dydaktyki katechezy. 

Często dzieci chodzące na katechezę w znacznym stopniu utrudniają prowadzenie lekcji przez nieprzyjmowanie postawy modlitewnej i zarazem nieotwieranie się na Boże działanie, jak i przez wprowadzanie chaosu, głośne komentarze i podejście manifestujące zwątpienie. W związku z tym, również katecheci mają coraz większe trudności z zaprowadzaniem ładu na katechezie, postawy modlitwy czy wzajemnego dialogu. 

W ostatnich latach w wychowaniu religijnym dzieci coraz większego znaczenia nabierają formy pracy katechetycznej, które uwzględniają oddziaływania terapeutyczne, gdyż narastająca liczba uczniów z różnymi deficytami i specyficznymi trudnościami w uczeniu się oraz z problemami w funkcjonowaniu społecznym skłania do dostosowania wymagań edukacyjnych do indywidualnych potrzeb każdego dziecka. 

Aby sprostać wyzwaniom, nauczyciel musi sięgać do wiedzy z dziedziny psychologii, a nawet wprowadzić elementy terapii. Katecheci, nawet bardziej niż nauczyciele innych przedmiotów, mają możliwość bliżej poznać ucznia i pomóc mu w rozwiązaniu jego problemów. Szczególnie przydatne w tym zakresie wydają się działania psychologiczno-pedagogiczne zahaczające o różne dziedziny nauki...