Katecheo – ewangeliczne wołanie
Chrystus po swoim zmartwychwstaniu zlecił uczniom misję apostolską, jaką jest głoszenie Dobrej Nowiny o Zbawicielu, który został ukrzyżowany z miłości do człowieka. Apostołowie wieść o Nim mieli zanieść całemu światu i chrzcić katechumenów w Imię Ojca, Syna i Ducha Świętego, aby stali się nowym stworzeniem w aspekcie eschatologicznym.
To zdarzenie streszcza następujący fragment z Ewangelii św. Marka, rozdział 16, 15–20 „I rzekł do nich: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie. Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdził naukę znakami, które jej towarzyszyły”.
Mieli oni niejako katecheo (z gr. wołać z góry, wywoływać echo); katechein (z gr. odpowiadać, pouczać ustnie, nauczać) w taki sposób, aby Ewangelia głoszona o Jezusie, przemieniała życie katechizowanego i jego samego w drugiego Jezusa. Powyższa przemiana powinna mieć charakter immanentny i dokonywać się w najbardziej zakrytych tajnikach człowieczeństwa i duszy ludzkiej. Bycie chrześcijaninem powinno klarować odpowiedni styl życia, tzw. święty styl życia. Pierwsi chrześcijanie nazywani byli przez otoczenie świętymi, tak bardzo ewangelia o Jezusie wpłynęła na tożsamość osobistą Jego wyznawców. Dwunastu Apostołów umocniło wydarzenie pięćdziesiątnicy, kiedy to podczas zesłania Ducha Świętego każdy z nich został obdarowany i umocniony darami według swojej miary. Duch Święty pobudził apostołów do pierwszej, aktywnej działalności katechetycznej, która jest jedną z form posługi Kościoła. Nauka o Jezusie dotarła wszędzie, a chrześcijaństwo jest religią dominującą. Jednak warto zaznaczyć, że dzieło katechizacji oprócz olbrzymiego rozkwitu napotykało przeróżne przeciwności i podlegało różnych represjom. Z upływem czasu katechizowanie przyjęło ramy bardziej sformalizowane w postaci nauczania religii w szkołach.
POLECAMY
Zarys historyczny nauczania religii w polskiej szkole
W dziejach narodu polskiego nauczanie religii odbywało się w szkołach katolickich, państwowych, następnie na podstawie ustawy z 1961 r. religia została wyrugowana ze szkół państwowych, jednakże po 30 latach ponownie wróciła do placówek edukacyjnych i została ujęta w siatce zajęć.
Po licznych represjach i ograniczeniach rządowych, nauczanie religii powróciło do szkół w roku szkolnym 1990/1991. Umożliwiła to instrukcja dotycząca powrotu nauczania religii do szkoły w roku szkolnym 1990/1991 z dnia 3 lipca 1990 r., którą podpisał Minister Edukacji Narodowej Henryk Samsonowicz. Później kwestię lekcji religii w szkole regulowały: ustawa o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 r., a także rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 kwietnia 1992 r. w sprawie warunków i sposobu organizowania nauki r...