Módl się i pytaj

Ksiądz Tomasz Jaklewicz na łamach portalu wiara.pl napisał: „Wiara nie jest aktem ślepego posłuszeństwa. Nie boi się pytań czy wątpliwości. Wiara bez rozumu przekształca się łatwo w mit czy przesąd. Z kolei rozum, który odcina się od wiary, karłowacieje”1. Myśl ta jest zgodna z tym, co mówił św. Anzelm, że: „Wiara szuka zrozumienia”. Oznacza to, że jako wierzący w Boga nie polegamy tylko na samej wierze czy tylko na samym rozumie. Wiara i rozum są sobie nawzajem potrzebne. Jak napisze św. Jan Paweł II w encyklice Fides et ratio – „Wiara i rozum są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy”2.

Dlatego też bardzo ważne jest, żebyśmy nie tylko przekazywali „suchą wiedzę”, ale byśmy chcieli rozmawiać z naszymi uczniami, byśmy byli otwarci na ich pytania, wątpliwości. Uczniowie zadają wiele pytań, jeśli stworzy im się do tego przestrzeń. Osobiście na każdej lekcji zachęcam uczniów do zadawania pytań i zaczynam się martwić, gdy ich nie ma. Pytania świadczą o tym, że człowiek zastanawia się nad poruszanymi na lekcji kwestiami. Lekcja religii powinna być tą lekcją, podczas której młody człowiek może na głos zapytać, dlaczego Kościół naucza tak, a nie inaczej, przyznać się przed sobą – „Ja tego nie rozumiem”, „To do mnie nie przemawia”, „Dlaczego tak?” itd. Następnie może poszukać argumentów, odpowiedzi na nurtujące go pytania.

Osobiście doświadczam, że jeśli stworzymy przestrzeń na lekcji, by uczniowie mogli zadać pytanie, będziemy mieli szansę wysłuchać ich głosu i przekazać w sposób spokojny oraz logiczny naukę Kościoła. Często widzę, że uczniowie doceniają tę możliwość. Dowodem na to był e-mail, który dostałam w czasie zdalnego nauczania od jednej z uczennic ze starszej klasy szkoły podstawowej co najmniej na jedną stronę A4. Uczennica ta lubi zadawać pytania. S...