Metoda „towarzysząca dziecku”, czyli o pracy z drugim człowiekiem na katechezie

Współcześni ludzie, a szczególnie młodzież i dzieci, choć nie wszyscy, to jednak w znacznej większości zostają osamotnieni, nie z powodu braku ludzi wokoło, ale dlatego, że telefon, tablet czy komputer zostały im przedstawione jako źródło rozrywki, które swoim działaniem zachęca do częstego i długiego korzystania. Dziecko wyłącza się z rzeczywistości, w której nie znajduje żadnego oparcia, żadnej obecności i realizacji swoich potrzeb. Rzeczywistość kreowana przez internet w pewnym sensie zaspokaja pragnienia i potrzeby dzięki mediom społecznościowym i technologii informacyjnej.

Człowiek i Bóg 

Człowiek został stworzony na obraz i podobieństwo Boga¹, stworzony do życia w społeczeństwie, we wspólnocie². Bóg, który jest Jednym Bogiem w Trzech Osobach, w swej naturze jest wspólnotą osób, które polegając na miłości, trwają w nieustannej relacji. Na bazie tej relacji Bóg z miłości stworzył człowieka, zakorzenił w nas pragnienie „bycia z”, nie bycia samemu, dla siebie, ale oddziaływania na drugiego człowieka. Sam też w rozmowie z Mojżeszem przedstawił się jako Jahwe – „Jestem”³, ukazując podstawową prawdę o nieustannym towarzyszeniu Boga człowiekowi. Nawet pomimo grzechów, które odłączają nas od miłości Boga, nigdy nie zostajemy przez Niego opuszczeni. Gdy Bóg stał się człowiekiem, ukazał nam, że jest bardzo bliski każdemu z nas. Szczególną obecność Boga przy człowieku ukazuje Jezus podczas uzdrawiania, kiedy wielokrotnie dotyka człowieka w czasie uzdrowienia (np. oczyszczenie trędowatego⁴, uzdrowienie teściowej Szymona⁵), pyta człowieka o jego d...