Fotografia i film – jak je wykorzystać na katechezie?

Historia fotografii i filmu

Można powiedzieć, że wszystko zaczęło się od uwiecznienia widoku z okna poprzedzonego wieloletnimi eksperymentami. Na początku XIX wieku Joseph Nicéphore Niépce wraz ze swoim bratem Cloudem jako pierwsi trwale zatrzymują czas. Latem 1827 roku powstaje pierwsza w historii trwała fotografia. Charakteryzowała się bardzo wysokim kontrastem i dużą ziarnistością. Choć sprawiała wrażenie niedoskonałej, co było powodem m.in. długiego naświetlenie trwającego przypuszczalnie 8–10 godzin, to jednak „Widok z okna w Le Gras” Josepha Nicéphore Niépce uznajemy za pierwszą fotografię. Wynalazcy, bo tak należałoby przedstawić braci, użyli do uchwycenia tego kadru znanej już wtedy od trzystu lat camery obscury. Obraz został utrwalony na płytce z pewteru, stopu opartego na cynie pokrytej asfaltem syryjskim. Asfalt stwardniał przy wystawieniu na światło, a nienaświetlone obszary można było wypłukać mieszaniną olejku lawendowego i wazeliny. Magazyn „Life” umieścił „Widok z okna w Le Gras” na liście „100 Photographs that Changed the World” („100 fotografii, które zmieniły świat”).
Pod koniec lat 80. XIX wieku różni ludzie zaczęli eksperymentować ze zdjęciami, łącząc je ze sobą, aby stworzyć iluzję ruchomego obrazu. Było to zatem niedługo po tym, jak powstał „Widok z okna w Le Gras”. Jednym z przełomów w historii filmu okazała się fotografia ruchowa. Została ona osiągnięta przy użyciu wielu kamer i połączenia poszczególnych zdjęć w jeden film. Jest to coś, co możesz zrobić dzisiaj, używając kilku aparatów, które są ustawione obok siebie, tak aby zadziałały w określonym momencie. W czerwcu 1878 roku Eadweard Muybridge stworzył serię zdjęć za pomocą 12 aparatów ustawionych wzdłuż toru wyścigowego w Stanford’s Palo Alto Stock Farm (obecnie kampus Uniwersytetu Stanforda). Opisywana fotografia ruchowa przedstawiała konia w...