Nie zaniedbujmy metody podawczej, czyli o właściwych proporcjach w nauczaniu

Typowa „slajdologia”

Na pierwszy rzut oka wydaje się, że temat, o którym piszę, jest sztuczny, wydumany. Przecież tyle się mówi o aktywizacji ucznia! Po co nam powrót do metody podawczej? Czy to nie jest jakieś uwstecznienie, grzebanie w koszu współczesnej dydaktyki? Nie! Spójrzmy na dzisiejsze uwarunkowania pracy w szkole. Wprowadzenie dziennika elektronicznego we wszystkich polskich szkołach sprawiło to, że w każdej sali lekcyjnej jest dostęp do internetu za pomocą stałego łącza lub Wi-Fi. Prawie we wszystkich klasach jest także ekran z projektorem lub tablica interaktywna. Dzięki temu każdy nauczyciel może swobodnie na swojej lekcji korzystać z najnowszych metod edukacyjnych. Może również bez żadnych ograniczeń prezentować uczniom różne filmiki, zdjęcia, obrazy. W ten sposób lekcja wydaje się bardziej atrakcyjna. Dla pokolenia milenialsów, dla których przekaz obrazowy (memy, emotikony) jest kluczowy, takie zajęcia mogą stać się prawdziwą ucztą. Ale zdarza się tak, i to dość często, że uczniowie wychodzą rozczarowani z lekcji. Sam pamiętam takie wykłady, na których nauczyciel przez całą godzinę używał tylko slajdów. Takie zajęcia nazywaliśmy zgryźliwie „slajdologią”. Bo rzeczywiście nic nowego nie wynieśliśmy – poza wielkim emocjonowaniem się nauczyciela nad możliwościami MS PowerPointa czy Prezi. 
Taka sytuacja przypomina mi również moje czasy gimnazjalne, kiedy to prawie na każdej lekcji puszczano filmy edukacyjne. Wte...