Miłość, która nigdy się nie kończy…

Wielki Tydzień rozpoczynamy od Nie­­­dzieli Palmowej, która ­przedstawia Jezusa jako człowieka otoczonego chwałą. Podczas uroczystego wjazdu do Jerozolimy tłum ludzi wita Jezusa jak Króla lub zwycięzcę wracającego z wojny. Świadczy o tym chociażby fakt, że wiwatowali Mu, skandując „Niech żyje Król, potomek Dawida! Błogosławiony Ten, który przychodzi w imieniu Pana!”, również wymowny był gest kładzenia okryć wierzchnich, czyli płaszczy przez Izraelitów pod nogi przejeżdżającego Jezusa. Symbolika wspomnianego płaszcza jest tutaj niezwykle istotna. Płaszcz służył jako obowiązkowy element ubiory Izraelity nie tylko jako okrycie wierzchnie czy  ochrona przed zimnem, Płaszcz Izraelity powinien być zawsze zadbany i czysty. Dlatego też wspomniany gest symbolizuje uznanie wyższości Jezusa. Sytuacja stawała się niebezpieczna dla panujących ówcześnie w Jerozolimie, ponieważ Żydzi wiedzieli w Jezusie Króla, który uzdrawia, karmi, działa cuda. Jednak Jezus chciał być Królem ludzkich serc, a nie królem rozumianym w kategoriach czysto politycznych. Apostołowie są urzeczeni tym stanem rzeczy, skoro Jezus ma szansę, by zostać Królem, to oni również zajmą wysokie stanowiska. Swoją radością dzielą się z Jezusem, który oznajmia im, że niedługo umrze. Uczniowie Jezusa nie widzą tego odniesienia do panującej sytuacji… Z kolei Faryzeusze z obawy przed zyskaniem poklasku przez Jezusa wśród Żydów powzięli decyzję, aby go pojmać. O...