HISTORIA RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO W PIGUŁCE

Różaniec to modlitwa typowo maryjna, tzw. Psałterz Maryi. Jak twierdził nasz papież rodak, św. Jan Paweł II: Różaniec to skarb, który trzeba odkryć… Modlitwa tak łatwa, równocześnie tak bogata, naprawdę zasługuje, by wspólnota chrześcijańska ponownie ją odkryła¹. Podczas tej szczególnej modlitwy przeżywamy wraz z Matką Boga najważniejsze momenty z życia Jej i Jej Syna. Poprzez tajemnice różańca Maryja prowadzi nas niejako za rękę i uczy nas, jak żyć w pełni Bożym życiem. Maryja ukazuje nam świętość w wydaniu codziennego życia, kiedy pojawiają się chwile radosne i te trudne. Jest naszą Mistrzynią życia duchowego. Od wieków naród polski ukochał Maryję i modlitwę różańcową, bo jest to wyraz prostej miłości i dziecięcego zawierzenia swojego życia Matce Bożej. Różaniec poprzez medytację nad tajemnicami wzbogaca nas duchowo i prowadzi do świętości. Jednak jakie były początki różańca?

W pierwszych wiekach chrześcijaństwa powszechnie stosowaną i rozpowszechnianą modlitwą była Modlitwa Pańska, której Jezus nauczył swoich Apostołów, czyli Ojcze nasz. Pojawiające się zakony w Kościele zobowiązywały ojców zakonnych poprzez regułę zakonną do odmawiania 150 psalmów. Braci zakonnych, którzy w większości byli niepiśmienni, zobligowano do odmawiania 150 razy Ojcze nasz – tzw. Psałterz braci. Początkowo liczono Ojcze nasz na palcach, a św. Paweł Pustelnik dokonywał obliczeń na zebranych kamieniach – po odmówieniu danej Modlitwy Pańskiej odrzucał pojedynczy kamień. Następnie pojawiły się sznury z węzłami, pętelkami czy nawleczonymi na nie kawałkami drewna. Co ciekawe najstarszy różaniec znaleziono w grobie św. Gertrudy z Nivelles, zmarłej...